Ευχές σε όλους και πάλι! Μιας και αναφέρθηκε σε mail με τον Γεράσιμο θα ανοίξω μια ενότητα με ένα θέμα που έχει απασχολήσει την επιστήμη, την φιλοσοφία αλλά πιστεύω και κάθε άνθρωπο. Το θέμα είναι ο χρόνος και η έννοιά του.
Πολλές οι απόψεις βέβαια, αλλά οι δύο κύριες τάσεις είναι οι εξής. Σύμφωνα με την πρώτη (ρεαλιστική άποψη) ο χρόνος αποτελεί μέρος των βασικών δομών λειτουργίας του σύμπαντος. Είναι άλλη μια διάσταση βάσει της οποίας προσδιορίζεται και καθορίζεται η συχνότητα πραγματοποίησης των γεγονότων στο χώρο.
Η δεύτερη άποψη δίνει μεγαλύτερη έμφαση στην πνευματική αντίληψη της έννοιας χρόνος. Ο χρόνος δηλαδή είναι κάτι το υποκειμενικό και αντιμετωπίζεται όχι σαν μια "πραγματική" παράμετρος την οποία χρησιμοποιούμε για να "μετρήσουμε" κάτι, αλλά σαν αυτό στο οποίο εμπεριέχονται τα γεγονότα. Απλά λειτουργεί σαν ένα είδος εργαλείου με το οποίο ποσοτικοποιούμε 1)την διάρκεια 2)τα διαστήματα μεταξύ των γεγονότων και τίποτα άλλο!
Συμφωνώ με την δεύτερη άποψη και επαυξάνω. Πιστεύω στην υποκειμενικότητα του χρόνου αλλά και στην χρησιμότητά του σε κάποια πράγματα. Απλά προσπαθώ να μην ασχολούμαι καθόλου μαζί του γιατί αυτό και μόνο τον χρήζει ως κάτι το σημαντικό!!
Η άποψή μου εν πολλοίς συνοψίζεται στις τρεις παρακάτω ρήσεις:
Bonnie Friedman, in New York Times:
An unhurried sense of time is in itself a form of wealth.
Andy Warhol:
They say that time changes things, but you actually have to change them yourself.
Plutarch (46 AD - 120 AD)
The whole life of man is but a point of time; let us enjoy it.
Αναμένω...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Είναι αλήθεια ότι ο άνθρωπος προσπαθεί να περιγράψει όσα αντιλαμβάνεται με ό,τι μέσα διαθέτει σε κάθε εποχή. Επίσης είναι σαφές ότι είναι πολύ δύσκολο (αν όχι ακατόρθωτο) να περιγράψει κάτι το οποίο δεν μπορεί να το αντιληφθεί άμεσα με τις αισθήσεις του. Ακόμα πιο δύσκολο είναι να κάνει τους άλλους να το καταλάβουν (εφόσον ούτε αυτοί δεν μπορούν να το αισθανθούν). Ο χρόνος δεν είναι κάτι χειροπιαστό, ούτε μυρίζει ούτε βλέπεται, οπότε κάθε προσπάθεια περιγραφής του σκοντάφτει στα παραπάνω προβλήματα. Ωστόσο, από πολύ νωρίς, η ανθρωπότητα, εκτός από την (σταθερή) έννοια του χώρου (παρόν), είχε συνειδητοποιήσει και τις έννοιες του πριν και του μετά, του παρελθόντος και του μέλλοντος. Ο χρόνος υπάρχει γιατί γεννιέσαι, ζεις, πεθαίνεις. Δεν έχει σημασία αν θα ασχοληθείς εσύ με το χρόνο, θα ασχοληθεί αυτός μαζί σου. Η ουσία κατά τη γνώμη μου είναι στο πώς οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται και υπολογίζουν την πάροδο του χρόνου. Π.χ. μπορεί για το ρολόι της Γης η ζωή ενός ανθρώπου να είναι ένα σημείο, για τον άνθρωπο όμως είναι μια ολόκληρη ζωή. Η καθημερινή μας αντίληψη μας λέει ότι τα γεγονότα έχουν μια ροή, διαρκούν. Επίσης, μας λέει ότι κάποια πράγματα επαναλαμβάνονται τακτικά, όπως η ανατολή και η δύση του ήλιου, η αλλαγή των εποχών κλπ. Οι μονάδες μέτρησης του χρόνου έχουν άμεση σχέση με αυτά τα επαναλαμβανόμενα φαινόμενα και το βαθμό παρατήρησής τους από τον άνθρωπο. Επομένως, κάθε σύστημα μέτρησης του χρόνου αποτελεί όντως μια σύμβαση για να διευκολύνει την καθημερινότητά μας. Το αν θα μετράμε σε δευτερόλεπτα, λεπτά, ώρες, μέρες, μήνες, ή χρόνια εξαρτάται από τις ανάγκες μας. Μπορεί κάποιος να μην τον υπολογίζει καθόλου. Αυτό όμως δεν αναιρεί την ύπαρξή του. Αν ο ίδιος ο χρόνος (και όχι απλά η μέτρησή του) είναι μια συνθήκη, τότε θα μπορούσε κάποιος να την ακυρώσει και να ζήσει για πάντα σε έναν ακίνητο κόσμο. Αντιθέτως, το βασικό «πρόβλημα» του χρόνου είναι ότι «κυλάει» διαρκώς, ασταμάτητα, για πάντα... Τέλος, ο Einstein με τη Θεωρία της Σχετικότητας απέδειξε ότι ο χρόνος είναι διάσταση και μάλιστα όχι ανεξάρτητη από τον χώρο. Δεν πρόκειται για συνθήκη, αλλά για αναγκαίο κομμάτι της λειτουργίας του κόσμου, από το μικρόκοσμο του ατόμου ως τις κινήσεις των Γαλαξιών. Και μέχρι στιγμής κανείς δεν έχει καταφέρει να καταρρίψει αυτήν τη θεωρία, στην οποία (σε συνδυασμό με την κβαντομηχανική) βασίζονται όλες οι θαυμαστές (?) τεχνολογικές ανακαλύψεις που χρησιμοποιούμε σήμερα. Και πάλι, όμως, κανείς δεν λέει ότι η σημερινή μας αντίληψη για τον χρόνο είναι αναγκαία και η σωστή. Το τεχνολογικό επίπεδο κάθε ανθρώπινου πολιτισμού είναι ανάλογο με την ακρίβεια της μέτρησης και την κατανόηση της έννοιας του χρόνου. Μέχρι λοιπόν να ανακαλυφθεί στο μέλλον μια καινούρια αντίληψη του χρόνου, ικανή να αναβαθμίσει την προηγούμενη, εγώ θα υποστηρίζω αυτήν που ως άνθρωπος αισθάνομαι. Ο χρόνος κυλάει αμείλικτα και ποτέ δεν μου είναι αρκετός...
Δημοσίευση σχολίου